.....bij de raadsvergadering op 6 december 2010.
Muziek en zang. Zo hoort elke raadsvergadering te beginnen! Het feest van de lokale democratie, opgeluisterd door de vrienden van de cultuurtempel van Lochem dit keer. Zou de ziel van Lochem het overleven? Superlatieven niet van de lucht. Wie werden er niet gemobiliseerd? Dolf Jansen, Stef Bos, Hans Liberg en natuurlijk onze eigen Jan en Dianne.
Allemaal hielden ze eerder een warm pleidooi. Evenals de vele insprekers aan de ronde tafel. Het was 2 voor 12. Er moest vanavond een besluit worden genomen.
En ja hoor, het besluit kwam er. Positief uiteindelijk. Maar wie twijfelde daar nu echt aan? Het zou toch allemaal wel goed komen? Vraag was alleen welke randvoorwaarden er nog zouden worden opgelegd aan de directie.
En zo geschiedde. In de vorm van een vijftal moties van D66 en VVD, al dan niet samen met het CDA. Maar misschien heb ik er wel één gemist of misschien heb ik niet helemaal meegekregen door wie de moties nu precies werden ingediend. En over welk soort motie er eigenlijk gesproken werd. Want de ene motie blijkt niet de andere. Zelfs over een niet-bestaande, door een ex-burgemeester ingediende motie vindt een schijndiscussie plaats. Maar die tellen we voor het gemak maar even niet mee.
Allereerst zijn er de moties die ‘normaal’ vooraf worden ingediend. Kunnen we op de tribune allemaal keurig volgen, want we kunnen ze lezen in het pakketje dat vooraf wordt klaargelegd. Mooi stukje werk trouwens, van de griffie neem ik aan. Prima service. Over prima service gesproken. Wat te denken van het glaasje fris dat ons wordt aangeboden. Zit je net met een jaloerse blik naar die flesjes op tafel bij de raadsleden te kijken, komt de bode binnen met een dienblad fris. Heerlijk. Was de eerste keer dan ook stomverbaasd, want ik had uiteraard nergens op gerekend. Waar krijg je dat nog bij publieke gelegenheden? Zomaar spontaan, helemaal voor niks. Prachtig gebaar van de gemeente.
En dan hebben we vervolgens de losbladige moties. Ofwel de moties die niet op tijd waren om het nietje van de griffier te mogen ontvangen. Bungelen er een beetje bij. Geeft vooraf een rommelige indruk. Zal wel niet veel zijn, denk je dan. Oppassen dat ze niet uit het pakketje waaien. Blijft elke keer lastig, vooral met omslaan van de wel-geniete vellen. Vooraf genieten deze moties, van mij althans, nooit veel sympathie.
Een speciale categorie losbladige moties zijn die moties die als wijziging van tekst op eigen moties worden ingediend. Amendementen op eigen werk dus eigenlijk. Knap om zo naar buiten te treden.
Maar hoe komt zo’n wijziging op het laatste moment nu tot stand? Wie van de fractieleden ligt er ’s nachts te woelen en te draaien? Is het toch niet eens met hetgeen eerder is opgeschreven? Moeten de teksten toch niet worden aangescherpt? Misschien vindt er wel nachtelijk overleg plaats. Worden er mensen uit bed gebeld. In de koude nacht het warme nest uit? Even bijkomen bij een kop thee? Of warme melk?
Geen idee. Maar zo’n los velletje zet je wel aan het denken. Er gaat een hele wereld achter schuil. Misschien kom ik er nog eens achter. En het resultaat? Duidelijker wordt het er in ieder geval niet op. Toch jammer van die verloren nacht.
Jos Kalisvaart.